Goedkoop is duurkoop

Niet verhuizen, maar verbouwen!

We wonen hier al meer dan 30 jaar, maar de gemeente wil ons laten verhuizen!
De heer H. heeft een invaliderende ziekte en moet hoe langer hoe meer gebruik maken van een rolstoel. Hij kan daarom niet meer op de verdieping van zijn woning komen en wil het huis beneden laten aanpassen. Drempels eruit en een kleine slaapkamer en natte cel inrichten. Hij dient een aanvraag in bij de gemeente om financieel bij te springen. Zelf wil hij er ook best wat geld in stoppen, maar daarmee redt hij het niet.

De gemeente heeft een andere oplossing in petto: verhuizen!

De gemeente beoordeelt de aanvraag en komt met een andere oplossing: verhuizen! De gemeente heeft een adviesbureau ingeschakeld en die heeft de kosten van de benodigde aanpassingen beraamd op € 45.000. Dat is de gemeente te gortig. De gemeente vindt voor de familie een andere woning zo’n 10 km verderop, nog net binnen de gemeentegrens en de familie moet maar verhuizen. Ze krijgen een verhuiskostenvergoeding van een paar duizend euro en daar moeten ze ‘t mee doen.

Een bezwaar haalt niets uit ondanks positieve opstelling cliënt.
De cliënt tekent bezwaar aan en ere wie ere toekomt, ze bereiden het goed voor en hebben sterkte argumenten. Ze wonen er al 30 jaar en hebben een emotionele band met het huis waar ze veel hebben meegemaakt. Bovendien hebben ze in de buurt een heel netwerk van mantelzorgers, die raken ze kwijt als ze 10km verderop moeten gaan wonen. De door de gemeente gevonden woning is bovendien niet geschikt voor het gezin, de kinderen kunnen dan niet mee. De gemeente heeft ook niet onderzocht of de cliënten hun eigen huis wel kunnen verkopen, zo goed is de huizenmarkt niet en ze zullen een aanvullende hypotheek moeten afsluiten. Allemaal indicatoren die tegen verhuizen pleiten. Ze schakelen zelfs een eigen adviseur in die denkt dat er zeker 1/3e op de kosten kan worden bezuinigd en aanpassingen voor € 30.000 zijn te realiseren. De gemeente houdt echter vast aan het verhuisprimaat.

Na hulp van de jurist maakt rechter korte metten met de gemeente.
De medische situatie van de cliënt wordt er niet beter op, het is hoog tijd dat de aanpassingen gerealiseerd worden. Ten einde raad klopt de cliënt aan bij de Ombudsman en met hen ga ik aan de slag. Alle argumenten worden nog eens overzichtelijk op een rij gezet en eigenlijk is er geen andere conclusie mogelijk: hier moet de gemeente met geld over de brug komen. Gelukkig vindt de rechter dat ook. De gemeente wordt aan het werk gezet en maakt uiteindelijk ruim € 30.000 over. Het huis wordt aangepast en mijnheer H. kan met zijn gezin blijven wonen.